Yaş aldıkça vücudun azalan direncini fırsat bilen aç kurtlar peşimi bırakmıyor, Hastalık ve zaman silahlarını kuşanmışlar var güçleriyle saldırıyorlar ardı ardına, ta ki gücüm kesilip, takatsiz kalana dek. Yıpranmış bedenim, ruhum bu saldırılara direnç gösterse de nafile. Umudum tükendi, ayağa kalkacak gücüm kalmamıştı. Derdimi anlatmaya çalışıyorum etrafımdakilere anlamıyorlar beni. Yoksa yardım etmek istemiyorlar mı?
Tam o sırada bir ses; sen konuştuğunu sanıyorsun ama ağzından çıkanlar anlaşılmaz sözler, sesler. Dediğini duyar gibi oldum. Çaresiz, bitkin yığılıp kaldığım yerde uyuya kalmışım.
Çocukluğumu gördüm. Henüz konuşamıyorum kendinde uzatırsın elini bir başka ele. Birden çocukluğun aklına gelir. O zaman da muhtaç değilmiydim? bir başka ele. O halde değişen ne? Niçin utanıyor, sıkılıyorum. O sırada iç sesim söz aldı.
Bebektin, konuşmayı bilmez seslerle, mimiklerle, hareketlerle anlatmaya çalışırdınn derdini. Daha olmadı basarardın yaygarayı. şimdi sen konuştuğunu sansan da ağzından çıkanlar anlaşılmaz sözcükler, sesler.
Takvor Teodorosyan
23.02.20223
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder