Geçenlerde her sabah olduğu gibi Beşiktaş vapuruna bindim.
Genelde oturacağım yeri seçerim. Kendime yakın hissettiklerimin bulunduğu yere
oturur, kitabımı çıkarır okurum. Her zaman tutmasa da genelde etrafımdakiler de
benzer davranışlarda bulunur. O günde mütevazı, sade giyimli bir genç kız cam
kenarına oturmuş bir şeyler yiyor. Koltuğa dayalı siyah kaplı bir müzik aleti
kutusu, keman olduğunu tahmin ediyorum. Ben de karşısına oturdum. Kitabımı
çıkarıp okumaya başladım. Kız yeme işini bitirdikten sonra çantasından bir
kitap çıkardı. O da okumaya koyuldu. Kitabın yazarı ve adı ilgimi çekti. O an bu
kitabı benim de okumam gerektiğini düşündüm. Gün her zaman olduğu gibi geçti
gitti.
Dün akşam kitapçıdan kitabı aldım. Okumaya başladım. İnsanda ne var? İnsana ne verilmemiştir? İnsan
neyle yaşar? Cevaplarıyla karşılaştım. İyi ki o kızın karşısına oturmuşum. Bu
soruların cevabını düşünün isterseniz.
Takvor Teodorosyan
Aralık/2016
