VAROLUŞ HİKAYESİ
Erkek ve kadın kalplerini verdiler birbirlerine, sarılıp kucaklaştılar gök kubbenin altında. Sardı bedenlerini duygular. Bir ateş yandı içlerinde. Işığı yansıdı ta yıldızlara, evrene. Hiçlikten var ettiler beni. Onların hamuru, sevgisiyle yoğrulmuş armağanım onlara. Armağan almanın sevinci ve gururu ile sahiplendiler beni. Gelişimimi izledikçe kendi varoluşlarını gördüler bende. Gün geçtikçe alıştık, tanıdık birbirimizi. Kimi zaman oyuncakları kimi zaman yükleri oldum. Umutları, gururları, amaçları bazıları için de tarlada çalışacak isçisi, gelecek garantileri oldum.
Zamanı geldi kuş olup uçtum yuvadan. Boş kalınca yerim, şaşkındılar; oysa bizimdi o, emek verdik, ortaya çıkardık dediler. O zaman anladılar minnet duyduğumu, sahip olmadıklarını.
Ortaya çıkınca çevredeki vampirler sardı etrafımı. Biri öne çıktı kas gücümü, diğeri köle olmamı, bir diğeri düşüncelerimi, bir başkası yarattıklarımı, biri de tenimi istemez mi. Aç kurtların ortasında ne yapacağımı bilmez beklerken uzaktan usulca yaklaşan biri, ne insandı ne tanrı fısıldadı kulağıma "Kendi yolunu seç" bir güç yükseldi içimde kırıp geçtim etrafımdaki çemberi, oldum yaşam oyuncusu.
Kurtulduğumu sanmayın, zaman denen canavar bırakmıyor peşimi. Ben kaçıyorum o kovalıyor. Her geçen gün eskitti beni. Gençliğimi aldı, buruştu derilerimi. Artık işe yaramaz dediler emekli ettiler. Onlar için ben olan ben değil, mal olan ben değerliydi.
Kullanılıp bir kenara atılmış olmanın ezikliği içimi büzerken hayatın acımasızlığına isyan ediyorum. Kalleşler diye avazım çıktığınca haykırmak istiyorum. İçimdeki ses akıllı ol artık eski gücün yok demez mi. Anladım, yaşamda kalmak için vermek, terk etmek zamanı geldiğini. Her geçen gün eksiliyor yaşamımdakiler.
Zaman vazgeçmiyor kovalamaktan. Aldıkları yetmezmiş gibi bu kez de gücümü azalttı, eskisi gibi çalışmayan bedenimdeki kaslar terketti beni. Doğumumdan bu yana bana hizmet eden organlarım aksamaya başladı. Bazıları tamamen terk etti. Benim yuvadan uçtuğum gibi miydi onların da beni terk edişi.
Önce insan, sonra beden en son da ben terketti birşey kalmadı benden. Kaldıysa hoş seda yankılansın sevdayla.
Takvor Teodorosyan
19.01.2023
