FOTOĞRAF ÖZGEÇMİŞ (Takvor Teodorosyan)

 

Yağlı boya resim çalışmalarım, ortaokul sıralarında reprodüksiyonlardan tuvale aktarmakla başdı. Karakalem, yağlı boya bu tarzda birçok resim ve yerel sergiler sonrası kopya resim yapmak beni tatmin etmez oldu. Eserin tamamen kendime ait olması isteği, fotoğrafladığım görüntüleri tuvale aktarma fikrini doğurdu. Başlangıçta olumlu bulduğum bu fikir, uygulamaya başladığım ilk denemede anlamsız geldi. O andan itibaren de fotoğrafa yolculuğum başladı. 2006 yılında İFSAK “Temel Fotoğrafçılık Eğitimi” alana dek kendi edindiğim bilgi ve deneyim ile birçok fotoğraf çektim. Eğitim sırasında gördüm ki çektiğim birçok kare tesadüfen iyi ya da çekim hatalı. 
Farklı kültürler, yaşanmışlıkların bıraktığı izler ilgimi çeker. Doğada gördüğüm güzellikler beni heyecanlandırır. Kaderine bırakılan ya da bilinçsizlikten yok olup gidebileceğini düşündüğüm değerleri kaybetmekten korkarım. Bu insani duyguları arşivlemek, paylaşabilmek, tekrar baktığımda hissedebilmek için o anda yaşadığım duyguları çektiğim kareye hapsetmek, dolaşırken fark ettiğim ayrıntılara başkalarının da dikkatini çekmek için fotoğraf çekerim.

TAKVOR TEODOROSYAN GÜNLÜK

ADAM VE ÇOCUK

Beşiktaş Deniz Müzesi otobüs durağında 27E Şirintepe otobüsünü bekliyorum. Zayıflıktan yada hayatın zorluklarından yüzündeki çizgiler derinleşmiş, buruşmuş, şakakları çökmüş, esmer, kömür siyahı fırça saçlı adamın koluna yapışmış bir çocuk. Biri büyük diğeri küçük mor valizleri idare etmeye çalışarak durağa geldiler. Adam bira yorgun birazda bezgin görünüyor. Çocuk desen yerinde duramıyor. Çocuk oniki o üç yaşlarında, açık tenli, suratında temiz bir ifade var, iki numara düzgün saç tıraşlı, balık etinde. Heyecanlı bir o kadar da mutlu görünüyor. Belkide ilk kez geldiği ve gördüğü yeri algılama heyecanı içinde, sağa sola koşturuyor, zıplıyor, gözleri fıldır fıldır etrafı tarıyor. Adam bir ara arka arkaya gelen otobüslerin numaralarına bakmak için bulunduğu yerden uzaklaşınca çocukta arkasından koşturdu. Adam valizleri işaret ederek çocuğu geri çevirdi. 

Bekledikleri otobüse bindiler bende aynı otobüsteyim. Tesadüf ya onların arka sırasına oturdum. Çocuk adamın oğlumu diye düşünürken enselerindeki et benini fark ettim. Aşağı yukarı aynı yere den gelmişti. Belli ki bir kan bağı vardı. Bir ara cocuğun coşkulu tavırları adamın bezginliğini, yorgunluğunu unuturmuş, duygularını yeşertmişti. Gülümseyerek, sevgiyle yaklaştı başını okşadı. 

Takvor Teodorosyan

15.08.2024